Akbar Birbal Story in Marathi

एकदा काय झालं…

अकबर बादशाहांच्या दरबारात एका नवीन व्यक्तीचा प्रवेश झाला. त्या व्यक्तीचं नाव महेश होतं. तो थेट अकबरांमध्ये आला आणि म्हणाला, “माझं नाव आहे महेश. मी या शहरातला सर्वात प्रामाणिक माणूस आहे!”

अकबर बादशाह हे ऐकताच दरबारातील सर्व लोक आश्चर्यचकित झाले. काहींनी हसत हसत एकमेकांना पाहिलं, तर काहींनी त्याच्या वक्तव्यावर आश्चर्य व्यक्त केलं. याचा काहीच विशिष्ट अर्थ असा होता की महेशसारखा प्रामाणिक व्यक्ती इथं असू शकतो. परंतु अकबर बादशाह हे फारच गंभीर माणूस होते, त्यामुळे त्यांना हे थोडं विचित्र वाटलं.

अकबर बादशाह विचार करत होते, “सर्वात प्रामाणिक माणूस आहे, हे कसं सिद्ध करणार?”

बादशाहांनी महेशकडे थोडं गंभीर होऊन विचारलं, “तुम्ही हं, सर्वात प्रामाणिक असाल, हे सिद्ध कसं करणार?”

महेशने उत्तर दिलं, “महाराज, हे साधं आहे. आपण सर्व लोकांना विचारू शकता. माझ्यावर कुणीच कधी संशय घेतलेला नाही. मी प्रत्येकास सोडून केवळ सत्य बोलतो.”

आता अकबरांच्या चेहऱ्यावर विचारांचा ओझा होता. तो दरबारातील सर्व लोकांना एकत्र बोलावून म्हणाले, “सर्वांना बोलवा आणि विचारूया. महेश कसा प्रामाणिक आहे?”

सर्व लोक एकमेकांना विचारत होते. काही लोकांच्या चेहऱ्यावर होकार होते, तर काहींनी नकार दिला. दरबारातील वातावरण थोडं गोंधळात पडलं. लोकांच्या उत्तरांनी अकबर बादशाह चकित झाले. त्यांना महेशाच्या प्रामाणिकपणाबद्दल अजूनही शंका होती.

अकबर बादशाह आता गोंधळून गेले होते आणि विचार करत होते, “हे काय? काही लोक होकार देत आहेत, तर काही नकार देत आहेत. तरीही महेश कसा सर्वात प्रामाणिक?”

अकबरांनी दरबारातल्या सगळ्या गोष्टींचा विचार करून, एकच उत्तर मिळवायचं ठरवलं. त्यांना सल्ला घेणारा विश्वसनीय माणूस पाहिजे होता. त्यांचं लक्ष आपल्या विश्वसनीय दरबारी, बिरबल कडे गेले.

“बिरबल, याचं सत्य काय आहे?” असे अकबरांनी विचारले.

बिरबल हसले आणि म्हणाले, “महाराज, महेशजी खरे प्रामाणिक आहेत, पण अर्धवट!”

अकबर थोडं चकित झाले आणि विचारले, “अर्धवट म्हणजे काय?”

बिरबल म्हणाले, “महाराज, महेश प्रामाणिक असतील, हे खरे आहे. पण त्याचं प्रामाणिकपण संपूर्ण नाही. कारण तो नेहमी सत्य बोलतो, पण संपूर्ण सत्य नाही. जेव्हा त्याला आपलं नुकसान होईल असं वाटतं, तेव्हा तो गप्प राहतो. तो खूपच चांगला माणूस आहे, पण एक गोष्ट आहे, जी तो कधीच सांगत नाही. त्याच्या हया वर्तनामुळे तो फक्त अर्धं सत्य बोलतो आणि त्याचं ‘अर्धं सत्य’ हेच त्याचं असं प्रामाणिकपण आहे.”

अकबर अवाक झाले आणि त्यांना खूपच हसू आले. त्यांना एकाच वेळी हसू आले आणि काहीतरी शिकण्याची अनुभूतीही झाली. अकबर बादशाह हे महेशला थोडं समजून सांगू इच्छित होते, परंतु त्याआधीच दरबारातील सर्व लोक हसताना दिसले.

आता महेशला बोध दिला आणि त्याचं प्रामाणिकपण सुधारण्याची एक चांगली संधी दिली.

अकबर बादशाहांनी आपल्या सबकचा निरूपण केलं आणि महेशला सांगितलं, “महेश, सत्य बोलणं खूप महत्त्वाचं आहे, पण ते संपूर्ण असावं लागतं. फक्त हवं तेवढं बोलणं म्हणजे प्रामाणिकपणा नाही. पूर्ण सत्य बोलणं हेच खरं प्रामाणिकपणाचं लक्षण आहे.”

बिरबलांनी या प्रसंगावर जोरदार शिकवण दिली — “सत्य हे पूर्ण असावं लागतं! फक्त हवं तेवढं बोलणं म्हणजे प्रामाणिकपणा नाही.”

✨ या गोष्टीतून शिकवण:

सत्य हे पूर्ण असावं लागतं!

आपल्याला जे सत्य सांगायचं आहे, ते संपूर्ण आणि सुस्पष्ट असावं लागतं. केवळ आपल्याला हवं तेवढं बोलणं किंवा ते थोडक्यात सांगणं, हे प्रामाणिकपणाचं लक्षण नाही. सत्य हे नेहमी पूर्ण असावं, मग त्याचं परिणाम काय होईल हे पाहता काम न करता!